Deuterocanonieke boeken betekenis
Deze boeken worden deuterocanonieke boeken genoemd. Ze zijn ontstaan in de periode tussen de Hebreeuwse Bijbel en het Nieuwe Testament in. Het zijn boeken uit de Septuagint (de tussen ca. en gemaakte Griekse vertaling van het Oude Testament) die Hiëronymus pas na aandringen van Augustinus van Hippo en Paus Damasus I in de. Wat zijn de deuterocanonieke boeken? Enkele boeken die niet voorkomen in de Hebreeuwse Bijbel maar wel in de Septuaginta, heten in de Rooms-Katholieke traditie ‘deuterocanonieke boeken’. Het gaat om de volgende boeken. Deuterocanonieke boeken betekenis Deuterocanonieke boeken zijn de tien (of volgens sommigen elf) geschriften die, hoewel ze niet tot de Hebreeuwse canon (= de lijst van gezaghebbende heilige geschriften van het Oude Testament) behoren, door de Rooms-Katholieke Kerk en de oosters-orthodoxe kerken gezaghebbend worden geacht.
Bijbel boeken De Bijbel is, naar mijn mening, het meest inspirerende boek dat ik gelezen heb en nog steeds lees. De zesenzestig boeken van het Oude Testament en Nieuwe Testament hebben, hoewel geschreven door menselijke schrijvers in verschillende tijden, één Goddelijke Auteur: De Heilige Geest.
Deuterocanoniek De term deuterocanoniek komt van het Griekse woord deuteros, ‘tweede’, gecombineerd met het woord canon. Men moet ‘deuteros’ niet negatief opvatten als ‘tweederangs’, maar positief als ‘in de tweede plaats’. 'Canoniek' is afgeleid van het woord 'canon'.
Apocriefe boeken
Een overzicht van de boeken die soms tot de Bijbel behoren, soms niet, en hoe ze ontstaan zijn. Lees over de verschillen tussen de Hebreeuwse, Septuagint en Vulgaat canon, en de deuterocanonieke boeken. Een overzicht van de apocriefe boeken die in de Statenvertaling zijn opgenomen, met uitleg over hun oorsprong, betekenis en verschil met de canoniekse bijbel. Lees meer over de apocriefe geschriften van het Oude en Nieuwe Testament, en hun relatie met de katholieke en protestantse traditie.- Apocriefe boeken Apocriefen zijn religieuze geschriften die geen deel uitmaken van de canon van de Bijbel, zoals pseudepigrafische evangeliën en openbaringen. Ze werden vaak verborgen of geheim gehouden en kregen vanaf de 4e eeuw de aanduiding apocrief.